Kara-lama

hani hep derdim ya
söyleyecek sözlerim var diye
onlar aslında
bir elin parmakları kadarlar
küçük kızımın gözyaşlarına
sakladım ben onları
boğazım düğümlü bu aralar
çıkmaz oldu tek bir kelime
kimse duyamazdı içimden geçenleri
ben de aldım bir elime kalemi
diğerini de düşürdüm yollarına
ambargo koyduğum kalbimin
birer birer seçiyorum kelimelerimi aralardan
en güzelini
en acısını
en ini
boy unu.

Sabaha karşı "sardı yine hüzünler"

Hiçkimsenin üzerine alınmasını istemediğim, uzun uzun derdimi anlattığım, sadece benden kelimeleri olan cümleler kurmak istedim az önce. Yıllar sonra da okusam, benim olduğunu bildiğim cümleler ve paragraflar.. Okumaktan yorulmadığım, ara ara özlem giderdiğim yazılarım olsun istedim. Aşkı kendimce anlattığım gibi mesela. İç çatışmalarımı kağıda döktüğüm zamanlardaki gibi. Ne vardı yani sadece mutlu olmayı deneseydim. Her neyse, uyuyup uyandığımda belki daha az şey düşünüyor olmak umuduyla.