20 Nisan 2010 Salı

anladım

eskiler geride kalmaya mecburlarmış, anladım. sikmişim öyle aşkın ızdırabını. değmiyormuş, anladım. mesafe ne şekilde olursa olsun, hayatını sikip atacak olsan da, sikip atmaya değmezmiş anladım. canlı örnekler var karşımda, etrafımda, her yerde. aşk değilmiş, özlem değilmiş, takıntıymış, anladım. seni anlayan tek bir kişi bile yokmuş, anladım. sen kendini anlayamamışsın ki, karşındaki seni anlasın, di mi ama? aşk varmış, gerçekten varmış, anladım, inandım. ama sonsuz değilmiş. gördüm ve inandım. kabullendim. en çok koyan o oldu zaten. yıllarını paylaştığın, beraber büyükdüklerin, bir anda yok oluverirmiş, anladım. buna belki sen sebep olursun, belki o. suçlu aramanın manası yok. oldu ve bitti. kaçıncı kez bitti bilmiyorum ama. umarım bu kez bitti. sevgi nefrete dönüşürmüş, gördüm. zaman yorarmış insanı, anladım. hissettim her şeyden önce. ben eski ben değilmişim, anladım. zor oldu ama, kabullendim. olmuyormuş hiçbir zaman eskisi gibi.. koray abimiz doğru söylermiş hep şarkısında, anladım.. iyi-kötü yokmuş aslında, herkes iyi herkes kötüymüş. herkes kendine göre iyiymiş. insan bencilmiş. mutlu olmayı ondan istermiş. belki içgüdüdür bu bilemedim, anlayamadım. ama çok bencilmiş insan, anladım. öğrendim. neler yaptığımda, neler söylediğimde, karşıma nelerin çıkacağını öğrendim. ince düşünmeyi öğrendim. hala alışamadım, ama öğrendim. sevmeyi öğrendim. her gün karşımda otururken, eline bir kez bile dokunabilmek isterken deli gibi, ama dokunamazken, anladım. aşk, ulaşamayınca güzelmiş. öğrendim. bir sözüyle yüzüm gülerken, susmasıyla içim ağladığında, gördüm. aşk güzelmiş, ama güzellik geçermiş. anladım.